Вецер з мора раздзьмувае чужыя фіранкі, Я не маю фіранак, бо люблю, каб багата святла. Люблю раннія, ды маю познія ранкі, І ўжо паўгода зусім не ўжываю віна. Лета ў горадзе прамільгвае хутка, А ў чужым горадзе - удвая хутчэй
( Read more... )
Які ўжо раз за апошні месяц ці нават больш навальваецца цяжар непадуладнага. Мне кажуць, што я мушу дбаць пра свой лёс. Я разумею, што ў кожнага свая карма. Разумею, што не магу пражыць за іншага ягонае жыццё. Але думкі пра пераезд, пра недаробленыя справы і сустрэчы тут, пра прыемныя турботы на новым месцы, планы і натхненні глушацца пыльным
( Read more... )